Zen op Ca'Betania

  

Yogavakantie

Op 10 mei mochten we deze leuke groep dames verwelkomen op Agriturismo Ca' Betania voor een 7-daagse yoga vakantie. Tijdens een heerlijk yoga waardig-diner op de dag van aankomst, kregen ze uitleg over het programma en meteen daarná ging het yoga programma van start onder leiding van Feikje Reitsma van Yoga-Joy. 

Yoga op Ca'Betania

Al voor de derde keer kwam Feikje met een groep yoga-liefhebbers naar Ca'Betania voor een yogavakantie. Een aantal jaren geleden waren Feikje en ik collega's bij een thuiszorg-organisatie. Maar nu is Feikje fulltime yoga-docente. Toen ze destijds hoorde van onze verhuizing naar Italië is al het idee ontstaan om samen een yoga-vakantie te organiseren. Dat we het nu voor de derde keer hebben gedaan vind ik geweldig en is het bewijs dat het concept op prijs wordt gesteld. Met veel enthousiasme en energie heeft ze de dames tijdens de lessen en meditatie bijeenkomsten begeleid.

Helaas werkte het weer deze week niet optimaal mee en konden slechts een paar lessen in de open lucht plaats vinden. Dat was natuurlijk erg jammer, want ergens op ons erf, maar ook in het park in het dorp en bij de rivier de Metauro zijn er prachtige gelegenheden voor de yoga-activiteiten. Gelukkig hebben wij een hele mooie en verwarmde ruimte, zodat het yoga programma toch normaal door kon gaan. De yoga-dance kon gelukkig wel buiten plaats vinden. Natuurlijk heb ik ook nog meegedaan met de yoga-dance. Hartstikke leuk. Geeft je heel veel energie en -helaas voor mij- een dag later ook nog spierpijn. Ook Boris kwam ook nog even kijken wat er allemaal gebeurde, maar hij besloot dat dit niet iets voor hem was.. Hij heeft zo z'n eigen manieren om zen te zijn....

Prugnioli

De groep verbleef op onze agriturismo obv vol-pension, dus dat is best lekker doorwerken voor ons. Het menu voor die week had ik al voorbereid en afgestemd op het programma. Maar dan komt Davide, een goede vriend van ons verse en bijzonder lekkere paddestoelen brengen. Uiteraard moet ik deze dezelfde dag in de gerechten verwerken. Het zijn 'prugnioli', een soort die alleen in mei gevonden wordt. Hij vertelt ons dat ze dezelfde dag gegeten moeten worden. Traditie getrouw hoort dat met tagliatelle. Maar dat laatste paste weer niet zo heel goed in mijn menu en dus maak ik crostini ai prugnioli. 

Als de groep met elkaar aan tafel zit in ons restaurant wordt er volop gepraat. Maar als het eten opgediend wordt duurt het niet lang en dan is het stil. In de keuken horen we alleen het geluid van bestek, we kijken elkaar tevreden aan. 

Er is een heel gevarieerd yoga-programma door Feikje gemaakt. Maar er was ook ruimte om lekker te wandelen en uitstapjes in de omgeving te maken. Dagelijks wordt er na de lunch gewandeld in de directe omgeving van Ca'Betania of men kiest ervoor om een lange siesta te nemen. Er werd een bezoek gebracht aan de antieke studentenstad Urbino. Deze stad staat op de wereld erfgoedlijst van Unesco en heeft een van de oudste universiteiten. De week is veel te kort en voordat we het beseffen zwaaien we onze yoga gasten alweer uit. Hopelijk tot volgend jaar.

Wijnproeverij...het mag niet ontbreken

Natuurlijk wilde ik ook graag weten of onze yoga-gasten lekker gegeten hadden deze week en wat hun favoriet was. Ze konden moeilijk kiezen want volgens hen was alles wat ik gekookt had lekker. Dan kies ik zelf maar een recept die ik met jullie wil delen. Deze keer is dat een echt zomers recept, na een lange periode van regen is het daar nu wel tijd voor. 

Bosvruchten ijs

Ik ben echt ijs verslaafd, je mag mij er ’s nachts voor wakker maken. Echt waar! Ik vind het altijd lastig om hier in Italië een ijssallon voorbij te lopen. Meestal loop ik dan ook wel even naar binnen en trakteer mezelf op een heerlijk Italiaans ijsje. Als er iets lekker is bij warm weer, dan is het natuurlijk ijs.

Maar voor in ons restaurant maak ik zelf het ijs. Onlangs heb ik ontdekt hoe gemakkelijk en hoe heerlijk het is om zelf ijs te maken (gewoon zonder ijsmachine!). En zoals dat met zo veel dingen gaat als je het zelf maakt: ineens hoef je geen ijs meer uit de supermarkt of snackbar! Het ijs is ook prima langere tijd houdbaar in de vriezer. Ik maak dan nu alvast van dit overheerlijke bosvruchtenroomijs zodat ik straks, en natuurlijk ook onze gasten, in korte broek in de zon van een heerlijk, compleet zelfgemaakt ijsje kan genieten!

Ingrediënten:

500 ml slagroom

250 gr gecondenseerde melk

500 gr bosvruchten of ander fruit

Bereiding:

Klop in een kom met een mixer de slagroom en gecondenseerde melk stijf.

Pureer de bosvruchten met een staafmixer. (Ik deed dit terwijl ze nog half bevroren waren zodat het een soort pasta werd die makkelijk mengde met het ijs)

Neem wat van de stijfgeslagen slagroom en “maak familie” met de bosvruchtenpuree. Meng dan de puree met de rest van de stijfgeslagen slagroom, zo ontstaat er een gemarmerde structuur.

Doe het ijs in een diepvriesbestendige bak, dek af en zet in de diepvries.

Schep elk half uur om, gedurende 2,5 uur, tot het goed bevroren is.

Laat in de vriezer staan tot gebruik. Zet eventueel een half uurtje voor gebruik het ijs in de koelkast om het scheppen te vergemakkelijken. 

Buon apetitto. 

Ga jij aan de slag met dit recept? Dan zou ik het erg leuk vinden dat je jouw ervaring met me deelt. Plaats een reactie onder aan deze blog of reageer via FB. 

Vind jij het leuk om mijn blog te lezen, meld je dan aan als volger. 
En natuurlijk mag je me ook altijd om advies vragen of eigen suggesties en ervaringen met me delen. 

Koken met de seizoenen

Op Agriturismo Ca'Betania organiseren we vaak leuke activiteiten zoals samen truffels zoeken. Naast de spanning van de truffeljacht is dit een prachtige manier om onze omgeving te zien en te beleven. Zoals laatst, toen we met Gilberto, een bekende truffelzoeker uit ons dorp, mee mochten op zijn dagelijkse truffel zoektocht. Onze groep bestond uit 10 personen. Gilberto vindt het gezellig om met zo'n groep te gaan. Meestal is hij alleen met z'n honden. 

Om truffels te zoeken moeten we vroeg opstaan. Anders zijn andere truffeljagers ons voor. Maar een wandeling in de vroege ochtend levert vaak ook weer mooie plaatjes op. Samen met Gilberto gaan we de beboste heuvels in op zoek naar eiken, kastanjes, hazelaars en lindebomen. Want bij de wortels van deze bomen heb je de meeste kans om truffels te vinden. Zodra de honden in de auto springen worden ze onrustig en enthousiast. Ze hebben er ook zin in om samen met ons te gaan zoeken. Maar Gilberto ziet het somber in. Het nieuwe truffelseizoen is volgens hem niet goed begonnen dit jaar. Het is te droog geweest en hij heeft nog maar weinig 'goede' truffels gevonden. Maar deze dag lacht het geluk ons toe. 

Om 07.00 uur rijden we het dorp uit en al gauw komen we aan op onze eerste zoekplek naar het "witte & zwarte goud". De honden gaan vooruit, met hun neuzen aan de grond. Ze ruiken de rijpe geur van de truffel die onder de grond zit. Zodra de hond een truffel heeft gevonden begint ie te graven. Dan is het van belang dat de jager er zo snel mogelijk bij is anders wordt de truffel beschadigt door de hondenklauwtjes. De hond wordt snel en weghaalt en uitbundig beloond met complimenteuze woordjes en een stukje worst. Daarna wordt de truffel met een speciaal schepje en met de hand uitgegraven. Daarna wordt de vindplek weer toegedekt met zand en bladeren. Zo kan er volgend jaar weer een nieuwe truffel groeien. De sporen blijven immers achter en de natuur doet de rest.

Het was een prachtige zonnige ochtend. De lucht was strak blauw. Op deze hoogte is het 's ochtends lekker koel. Maar als de zon wat hoger klimt loopt de temperatuur al snel op en kunnen de jassen uit. We stoppen op diverse plekken om naar truffels te zoeken. We hebben heel veel geluk en daar is Gilberto duidelijk heel blij mee. De eerste truffels die we vinden zijn 'witte truffels' en worden daarom ook wel het het witte goud genoemd. De waarde van een gram witte truffel komt aardig in de buurt van een gram goud. En later op de ochtend vinden we ook nog een aantal mooie zwarte truffels. Onze 'cacciatore di tartufo' is duidelijk tevreden met de vangst van deze dag. En wij ook. Want dit betekent dat onze keuken straks naar heerlijke verse truffel gaat ruiken.

Truffels

Wat is een truffel nou eigenlijk? Ze zijn een geschenk van moeder natuur en (letterlijk én figuurlijk) goud waard.  De kleine knolletjes worden gevonden dicht onder de grond en vallen onder de categorie paddenstoelen of schimmels.

Naast natuurlijk de kleur zijn er nog meer verschillen tussen de witte en de zwarte truffel. De zwarte truffel kan het hele jaar gevonden worden. De witte alleen in de (late) herfst en vroege winter maanden. Daardoor zijn ze een stuk zeldzamer en veel kostbaarder.
De zwarte truffels herken je aan hun aardse smaak en geur, die nog beter tot zijn recht komt als je ze verwarmt. Van binnen zijn ze wit dooraderd en de buitenkant is vaak ruw met structuur. 

Witte truffels daarentegen zijn complexer, delicater en sterker van smaak. Van buiten zijn ze iets gladder en de kleur varieert van wit naar lichtbruin. De binnenkant is beige met witte aders.

Tagliatelle al Tartufo

Met een mooie truffelvangst keerden we halverwege de ochtend terug naar Ca'Betania. Genoeg truffels om een heerlijke "Tagliatelle al Tartufo" te maken voor de avond. En dat gaan we natuurlijk helemaal zelf doen. Het recept vind je hier. 
Tijdens de kookworkshop gaan we samen een volledige 'cena' bereiden. Natuurlijk onder het genot van een hapje en drankje. Want, op een lege maag kunnen we niet werken. En er moet zeker gewerkt worden want na een intensieve wandeling heeft iedereen trek en wordt er uitgebreid gekookt.

Truffelgerechten zijn het meest populair in het najaar en de winter. In de traditionele Italiaanse keuken wordt er gekookt volgens de seizoenen. En hoewel de truffels nog steeds gebruikt worden zijn ze in het voorjaar steeds meer verdrongen door wat de natuur dán te bieden heeft. En ook dan worden er door de plaatselijke "nonne" nieuwe ingrediënten zó uit de natuur gehaald. 
Zo had onze lieve buurvrouw onlangs verse pasta gemaakt en die ze had gekleurd met verse jonge brandnetelblaadjes. Heerlijk en heel bijzonder. Dat moest ik natuurlijk ook uitproberen. Gelukkig groeien er rondom ons erf genoeg brandnetels en kon ik meteen aan de slag. Ik moet er snel bij zijn voordat Bert er alles heeft afgemaaid.

Tagliatelle L'Ortica

250 g farina typo 0

2 grote eieren

50 g gekookte en fijn gesneden jonge brandnetel

Zeef het meel en leg het op de deegplank. Maak een kuiltje in het midden en breek er de eieren in samen met de brandnetel. Werk er met een draaiende beweging van je vingertoppen beetje bij beetje het meel door en kneed dan ongeveer 10 minuten. Het moet een stevig maar satijn zacht deeg worden. Voeg wat bloem toe als het deeg te zacht is, of kneed met vochtige handen wat water bij als het deeg te droog is. Maak er een bal van en pak het deeg in plasticfolie. Laat deze minstens een half uur in de koelkast rusten.

Nu kun je het uitrollen met de hand of gebruik, indien je die hebt, een pastamachine om de tagliatelle te maken.

Voor de saus heb ik diverse soorten paddenstoelen gebakken in een beetje roomboter en olijfolie met een teentje knoflook erbij. Kook de tagliatelle en voeg deze toe aan de saus en meng alles goed door elkaar. Als je de saus te droog vind, kun je iets kookvocht toe voegen. 

Bert, Bram & Jolein zijn mijn proefkonijnen. Gelukkig waren ze erg enthousiast en dus is mijn experiment geslaagd.

Buon apetitto. 

Ga jij aan de slag met dit recept? Dan zou ik het erg leuk vinden dat je jouw ervaring met me deelt. Plaats een reactie onder aan deze blog of reageer via FB. 

Vind jij het leuk om mijn blog te lezen, meld je dan aan als volger. En natuurlijk mag je me ook altijd om advies vragen of eigen suggesties en ervaringen met me delen. Gezellig met een glaasje wijn erbij.......